Als onderwijsassistente kon ik gemist worden en viel mij het geluk ten deel dat ik met alle schoolkampen mee mocht. Als eerste met groep 5 naar Echten. Prachtig ruim huis met een flinke plas water er naast met trekbrug. Mooie bosrijke omgeving voor lange speurtochten waar ik met mijn groepje al gelijk verdwaalde. Gelukkig vonden de kinderen de weg. Hahaha wat een start!
Ieder jaar gingen we naar de dierentuin Emmen en daar kregen we een excursie, bijvoorbeeld de zeehonden voeren, de hokken van de leeuwen bekijken (terwijl zij buiten waren gelukkig) en we hebben ook eens een dikke lange albino slang vast mogen houden. Altijd leuk en interessant.
En zo lief als s’avonds na het eten de kinderen gingen douchen en dan in pyjama met knuffel naar beneden kwamen en in de kring gingen zitten. Marianne Hartwig had dan de waxinelichtjes op de hoge schouw aangestoken. Kampliedjes zingen, limootje, een mooi verhaal en dan hup tanden poetsen en naar bed. Veel kinderen waren nog nooit op kamp geweest en menigmaal kwam er ééntje uit bed in tranen want tja, als het dan stil is en buiten donker moet je wel ineens aan mama denken en je eigen vertrouwde bedje. Zeker als je nog maar negen jaar bent. Even op schoot bij de juf hielp. Later gingen we met groep 6 naar Ulvenhout, Otterlo en vorig jaar naar Eerbeek. Altijd weer erg leuk geweest.

Dan nu een ander verhaal namelijk met twee groepen 7 en 8 naar Vlieland. Met de bus over de afsluitdijk en vanuit Harlingen met de boot naar Vlieland. Daar was ik nog nooit geweest en ik vond het geweldig. Zulke leuke dagprogramma’s met sport, vossenjacht, het strand en spelletjes in het bos en ook als het al bijna donker werd het dierengeluidenspel best spannend. We gingen een volle week met ongeveer 62 kinderen. Tijdens het eten zaten er ook kinderen in de vensterbanken. Wat een kabaal dan. Er werd voor de hele bubs gekookt door Gerben Veenstra die samen met zijn lieve vrouw Tineke de Vliehorst runde. Ook was Gerben vuurtorenwachter en strandjutter. Met de hygiëne nam Gerben het niet zo nauw want tja, weinig tijd. Op de tafels lag een formicablad wat plakte net als de vloer. Er hingen spinraggen met prooi in de slaapkamers. Ook was de waterdruk nog ver onder de maat. Daar stond je dan met je hoofd in de shampoo en stopte het water hahaha! Kortom de Vliehorst was niet voor watjes. Marianne Cafferata had flink de wind eronder. Uiteindelijk was het een hele uitdaging met twee groepen. Twee programma’s bedenken voor de ochtend, middag en avond. En wat als het weer niet mee zat. Dan zat je binnen met spelletjes, werkbladen, volksdansen enz. Met kabaal.

Vaste prik ieder jaar was wadlopen met groep 8. Rubber laarzen aan en mee. Ook de eerste keer voor mij. Zeer interessant. Lange pieren, krabjes en kokkels van alles te vinden. Plots voelde ik dat mijn laarzen een beetje vastgezogen werden in het wad, dus probeerde ik vastere grond onder mijn voeten te krijgen maar wat ik ook probeerde ik kwam vast te zitten en ik verloor mijn evenwicht. . Daar lag ik! Op een olie laagje. De kinderen die het zagen begonnen aan mij te trekken en te roepen. HELP juf Brusse zit vast! Paniek. Zij hielpen mij overeind en ik deed mijn best mijn voeten uit de laarzen te krijgen want ik zat echt muurvast. Uiteindelijk lukte dat met één been en kon ik mijn andere been met laars eruit krijgen. De andere laars verdween in het wad.
Op één laars en één blote voet terug naar het huis. Mijn kleding stonk vreselijk naar olie vermengd met waddenbeestjes en voor het Kamphuis heb ik alles in de vuilnisbak gegooid met de alleenstaande laars erachteraan. Angstvallig bleef ik de andere jaren op de dijk staan zwaaien naar de groep op het wad Later gingen we alleen met groep 8 naar Vlieland. Hoogtepunten waren hutten bouwen, het douanespel, het vrij winkelen op de laatste middag en het suikerbrood. En wie kent deze nog?

Vlieland, oh Vlieland,
Vlieland met je bossen en je duinen en het strand.
Vlieland, oh Vlieland,
Ik wil hier altijd blijven, heb mijn hart verpand.

Hele fijne herinneringen.
Lisa Brusse, Onderwijsassistente 1997-2023