Van 1976 tot 2020 heb ik als gymjuf op de VOS gewerkt. Helemaal niet modern, zolang bij 1 werkgever. Tegenwoordig moet je voor je “carrière” veel wisselen. Nou, ik vond het altijd fijn op de VOS. En ik had het er moeilijk mee, als sommige leerkrachten weg gingen.

Ik heb dan ook veel directeuren en leerkrachten meegemaakt. Het begon natuurlijk bij de heer Kats. Met hem heb ik (en met mij vele anderen) een heerlijke tijd gehad. Als we op Vlieland waren ging hij natuurlijk altijd mee. Hij organiseerde het vlag hijsen en allerlei spellen. In de ochtend kwam hij met thee en een beschuit met aardbeien langs de bedden van de leerkrachten. Het kamp duurde toen 7 of 8 dagen. En met groep 7 en 8 bij elkaar. Dat was natuurlijk leuk, omdat groep 8 al uit ervaring van het jaar ervoor, wist wat ze gingen beleven. Maar het was wel een grote groep. Een keer hadden we meer kinderen dan bedden. Toen zijn er 2 leerkrachten in een tent achter het huis gaan slapen.

We moesten ook zuinig aan doen. De boodschappen op het eiland waren natuurlijk duurder dan hier. In de week ervoor gingen we naar de Makro en kochten goedkoop in. Vlees en vleeswaren kregen we geschonken van slagerij Ultee. De vader van Leon Volwerk had een aanhanger, en die reed ons naar de boot in Harlingen.

Ja, en er gebeurden ook wel eens ongelukken. Patrick de Groot had een gat in zijn hoofd. Ik ging mee naar de huisarts, die het ging hechten. Voor mij was de aanblik hiervan toch iets te veel van het goede: ik viel flauw!
Aagje Engel brak haar arm, toen ze uit een boom viel. Dit was net op de een na laatste dag van het kamp. De huisarts gaf pijnstillers en de volgende dag moesten we met de eerste boot van 7.00 uur naar het ziekenhuis. Mijn zoon Jesse (5) was ook mee op kamp en ging toen met Marian Hartwig en de groep mee terug. In het ziekenhuis constateerden ze een breuk en was een operatie noodzakelijk. In overleg met haar moeder zijn we toen met een taxi naar een Rotterdams ziekenhuis gegaan.

Bij de spellen hoorde ook het douanespel. Altijd hilarisch. Verscholen achter een dikke boom betrapte ik Steve Karnadi, die zo schrok dat hij plat op de grond viel. Ook enkele smokkelaars, die in de bosjes een plasje deden werden door mij gevonden! Na verloop van jaren voelde ik me stoer dat ik op mijn leeftijd nog door de bossen liep te rennen en halt douane riep.

En verder leuke dingen als lekker luieren op het strand. En strandfiguren maken. De gitaar van Jo Vroomen mee. De laatste avond met sketches en dansen. Dorine en Victorine Lutz die als volleerde acteurs optraden met: de vlammen gingen al hoger en hoger! Volksdansen (lijkt wel een beetje op de film: Mees Kees op kamp!) en de macarena etc.

Zo kan ik nog wel uren door vertellen. Op de reünie praten we verder!

Marianne Cafferata, Gymleerkracht 1976-2020