Zo’n dertig jaar geleden moesten mijn man Marco en ik op zoek naar een school voor onze oudste zoon Rutger. We wonen in West en gingen kijken op de VOS, de Montessorischool en het Landje. De rondleiding op de VOS werd verzorgd door de heer d’Harvant. We waren gelijk enthousiast. Er hing een prettige sfeer, er was rust, de populatie was gemêleerd en de school boekte goede resultaten. En dan niet te vergeten, die mooie grote speeltuin. Gelukkig werd Rutger ingeloot en hij startte bij Angelique Bekooy, een enthousiaste jonge juf. Hij vond haar geweldig en volgens hem was papa ook verliefd op de juf. Twee jaar later startte mijn zoon Martijn bij Hannie Tuns. Een wat oudere juf en volgens mijn zoon een heel lieve oma. Tijdens hun schooltijd bestond de school 75 jaar. Dat werd gevierd met een circusproject, alle kinderen van de VOS leerden een act en de ouders mochten genieten van een super leuke voorstelling in het theater. Voor de leerkrachten was het een hele uitdaging om de kinderen rustig te houden achter de coulissen, hoorde ik later. Ook waren er in die tijd activiteiten na schooltijd. Je kon schaken of Frans leren bij meneer Oosthoek, dansen bij juf Risamenapatty of zingen in het koor van juf Bannink. Alle leerkrachten werden aangesproken met hun achternaam en de mannen met meneer.

Bijna tien jaar later hoorde ik over een vacature bij de kleuters. Ik had inmiddels vijftien jaar lesgegeven aan 10 tot 12-jarigen op een lomschool en was toe aan iets ‘rustigers’. Door de bezuinigingen in het speciaal onderwijs in die tijd kwamen er bijna alleen nog maar gedragsmoeilijke kinderen op de lomschool terecht en geen kinderen meer met leermoeilijkheden. Het laatste jaar daar had ik vijftien jongens met gedragsmoeilijkheden in mijn klas. Dat kostte heel wat energie … en toen was daar de VOS… De leerkrachten van mijn kinderen werden mijn collega’s.

Ik was niet echt bekend met kleuters, maar al snel vond ik ze geweldig om mee te werken. Ze zijn enthousiast, willen van alles ontdekken, zingen graag (ik ook) en ze konden goed luisteren naar verhalen. Er hebben de afgelopen twintig jaar heel veel bijzondere kinderen in mijn klas gezeten. Ik heb van ze genoten. Sommigen hebben echt een speciaal plekje in mijn hart gekregen en ik kijk er met veel liefde op terug. Doordat ik vaak meeging op kamp met groep 5 en naar Vlieland met groep 8, was het leuk om te zien hoe ze zich ontwikkeld hadden en veranderd waren. Nu is het mijn laatste schooljaar, in de zomer ga ik met pensioen.

Marjolijn Tollenaar, Ouder 1994-2004, Leerkracht 2002-2024